Na het verlies van een kindje tijdens de zwangerschap is het heel logisch om verder te willen. Het verdriet is vaak zo ondraaglijk dat het fijn kan zijn om weer aan het werk te gaan. We slaan de rouw over.
Als we stilzitten worden we onrustig. We duiken in onze telefoon voor afleiding. Of we pakken de actielijst er bij. Het afvinken van een actielijst werkt ook nog eens verslavend omdat er dopamine vrijkomt. En dat voelt heel fijn. Een ander effect is dat de telefoon of de actielijst ons weghoudt van de pijn die er eigenlijk is. We splitsen het verdrietige deel af.
Het effect daarvan is dat het verdriet altijd op een onbewuste laag bij ons is. Ongemerkt zijn we nooit helemaal bij een gesprek of met onze aandacht bij iemand anders. Ons lichaam geeft soms kleine (of grotere) hints in de vorm van pijntjes. Als we later nog een zware periode doormaken komt dit er bovenop.
Als je meer aanwezig bent met je gedachtes kun je ook diepere relaties met anderen aangaan. Je voelt je dan letterlijk gelukkiger. Daarnaast verdwijnen sommige fysieke klachten bij het doen van emotioneel lichaamswerk. We worden positiever, spontaner en vrolijker. Je zou kunnen zeggen dat je meer gaat leven.
Reactie plaatsen
Reacties