Voor de meesten is het verlies van een kindje tijdens de zwangerschap een heftige gebeurtenis. Zeker in het begin kan niks of niemand je troosten. Je voelt diep van binnen dat er niets is dat dit kindje kan vervangen. Dat het nooit bij je zal zijn. Dat je geen leuke dingen samen zult doen. Dat je geen ervaring en dus ook geen verdere herinneringen zult opbouwen. Dat hoort allemaal bij diep gemis.
In het begin kunnen emoties de controle van je overnemen. Zo barstte ik zelf tien dagen na de bevalling spontaan in tranen uit toen een medewerker van het UWV mij belde waarom ik ‘ziek’ thuis was. Ik kon nog amper een woord uitbrengen. Ik vond het niet
wenselijk, maar kon het ook niet tegenhouden.
Sommigen hebben het gevoel dat ze geen vaste grond meer onder hun voeten hebben, dat de verankering weg is. Dat je zelf geen invloed meer hebt op wat er met je gebeurd. Dat past bij traumatische rouw. Het is schokkend en omdat je geen houvast hebt om er mee om te gaan komen emoties plotseling op.
De tranen verdwijnen ook weer, soms zo abrupt als dat ze kwamen. Als je de tranen toelaat komen ze altijd maar voor een korte periode. Precies wat je op dat moment kan verdragen. Elke traan schoont een deel van je op. Als je pas net een kindje hebt verloren zijn die emoties nog overweldigend. En toch wordt het minder. Er is verhalen van vrouwen op hoge leeftijd die nog altijd verdriet voelden en moesten huilen als ze terugdachten aan het kindje dat zij ooit verloren. Het gaat dus nooit echt over, het wordt wel onderdeel van je.
Ik eindig deze blog met het gedicht ‘De Herberg’ van Rumi. Ter inspiratie voor iedereen die overweldigd wordt door tranen.
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer een nieuw bezoek
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
Een flits van inzicht komt als een onverwachte gast
Verwelkom ze, ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied
Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase…
De donkere gedachte, de schaamte, het venijn
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns en vraag ze om er bij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd om jou als raadgever te dienen.
Reactie plaatsen
Reacties