Het slechte nieuws te horen krijgen

Gepubliceerd op 18 november 2021 om 13:39

Je bent onbezorgd zwanger. Immers zo hoort het. Je geniet van elke nieuwe dag dat je buik weer iets verder is gegroeid en neemt de vermoeidheid en eventuele misselijkheid voor lief. Diep van binnen weet je dat dit voor een hoger doel is.

 

Je hebt inmiddels iedereen op de hoogte gesteld. Je voelt hun blijdschap voor jou. Je begint al de eerste bewegingen in je buik te voelen. En dat is helemaal prachtig!

 

Voor de twintig-weken echo ga je naar de echoscopist. Een afspraak waar je erg naar uitkijkt, want het is zo leuk om je kindje te kunnen zien. Al is zo’n echo maar onduidelijk en zwart/wit.

Dan ontvang je het volgende bericht; ‘Het spijt me, maar het is niet goed’. Je denkt eerst nog dat je het niet goed hebt gehoord, schud je hoofd en vraagt wat er aan de hand is. "De baby heeft veel afwijkingen, het zal niet overleven". Alsof je door de bliksem wordt getroffen. Je gelooft het gewoon niet. Dit overkomt ons niet. Dat kan niet. Een vlaag van verstandsverbijstering. Hier kun je met je hoofd niet bij. Je wilt vluchten. Of vechten. Of bevriezen. Of alle drie te gelijk.

 

En dan komen er duizenden vragen in je op; maar hoe dan? Waarom dan? Waarom wij? Wat is er gebeurd? En hoe nu verder? Wat betekent dit concreet? Is er nog iets aan te doen?

Een kindje verwachten is een proces dat lang voordat iemand zwanger is al begint. Op het moment dat je het voornemen hebt heb je ook kans om iets te verliezen. Namelijk de verwachting van een toekomst met een kindje.

 

Er staat een heftige periode te wachten. Dieper dan diep kun je niet gaan. En toch is er licht, al is misschien nog niet zichtbaar. De steun van familie, vrienden en mensen om je heen is zo belangrijk.

 

Getuigenis voor je verhaal helpt bij het herkennen van je emoties, bij het erkennen ervan en bij het doorwerken van verdriet. Onthoud dat het allemaal golven zijn, ze zijn nu onstuimig en ongenadig hoog en ze worden ook weer kleiner.

 

Heb vertrouwen. Zoek en reik uit voor steun die zo nodig is. De verloskundige, de zorgverleners in het ziekenhuis, je familie, vrienden. Vraag iedereen die nodig is. Vertel het verhaal. Deel je gevoel en emoties. Het helpt jou met jouw rouwproces, het helpt anderen je te begrijpen en het leert hen om er mee om te gaan.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.