Het is niet te bevatten; je hebt leven in je buik en toch bleek er iets mis. Je krijgt de keuze voorgelegd; wil je de zwangerschap voortzetten of afbreken? Met het mes op de keel, een duivels dilemma, een ethisch vraagstuk waar geen juiste antwoorden zijn.
Kies je voor het leven met kans - of zelfs zekerheid - op afwijkingen? Maak je de afweging dat dit kindje welkom mag zijn met alles er op en er aan? Richt je je leven al zo in dat alle beperkingen kunnen worden opgevangen? Leren andere kinderen, als die er zijn of komen, wat inclusiviteit van dichtbij betekent?
Kies je voor afbreken en dus het beëindigen van het leven van je eigen kindje? Onwerkelijk. Wil je jouw kindje beschermen voor een moeizaam en pijnlijk leven? Wil je eventuele andere kinderen niet belasten met een zeer hulpbehoevend kindje? Wat als je zelf later niet meer voor je kindje kan zorgen of als je er niet meer bent? Wie zorgt er dan voor het kindje?
Bij dit vraagstuk is geen juist antwoord. Er is ook geen fout antwoord. Het is jullie antwoord. En jullie antwoord is het juiste antwoord. Wat iemand anders er ook van vindt. Praat net zo lang met elkaar en ben net zo lang stil met elkaar totdat je het antwoord weet. Heb vertrouwen dat het komt.
Vaak ontstaat een stuk verdieping in je relatie door dit proces samen mee te maken. Zo had je de ander nog nooit meegemaakt.
En jezelf ook niet. Als het er echt op aan komt ben je allebei veel sterker dan je misschien dacht. Laat het bewustzijn van die kracht je nooit meer afnemen.
Reactie plaatsen
Reacties