Het verliezen van een kindje tijdens de zwangerschap is zwaar en ingewikkeld. Voor ouders die een kindje van een tweeling verliezen is een andere complexiteit aan de orde. Er is enorme blijdschap dat één kindje in leven is. En er is groot verdriet dat één kindje het niet heeft gered.
Doordat je twee uitersten aan emoties tegelijk voelt kan je lichaam snel overbelast raken. Daarbij hebben jullie ook daadwerkelijk de zorg voor een baby waardoor er nog minder tijd is voor rouw. Sommigen raken tijdelijk verlamd, er komen even geen emoties meer door. Geen verdriet én ook geen blijdschap. Dat is een gezonde reactie om jezelf te beschermen tegen deze overvloed aan extreme emoties.
Ook kan er schuldgevoel ontstaan bij de ouders; waarom kun je niet blij zijn met de baby die leeft? Waarom is het mij niet gelukt om mijn andere baby levend ter wereld te brengen?
De meesten mensen in je omgeving vinden dit ook een lastige situatie. Zij focussen zich waarschijnlijk op het levende kindje. Dat is immers ook hetgeen dat ze kunnen zien. Jullie lopen dan het risico om nog minder oog te hebben voor het overleden kind en dus voor rouw. In deze situatie is het nemen van rouw nog belangrijker; immers nemen baby’s alle gevoelens van de ouders over.
Bij zo’n complexe diep traumatische gebeurtenis is hulp inschakelen nog belangrijker. Bij goede begeleiding vind je de weg naar heelheid waarin je de liefde én de rouw leert integreren. Het is een pad naar grote verdieping in jezelf en grote verbreeding van je kleurenpalet.
Reactie plaatsen
Reacties