In mijn vorige blog schreef ik over het verliezen van een kindje van een tweeling. Ongelofelijk heftig is dat. Je voelt blijdschap én rouw tegelijk. Dit is een groot onderwerp en daarom besteed ik er nog een blog aan.
Beide kinderen hebben plek in het familiesysteem. Het familiesysteem is een onzichtbaar netwerk waarin iedereen van een familie met elkaar verbonden is.
Iedereen hoort er bij; dood of levend. Als er aan een lid van het systeem geen of weinig aandacht wordt besteed dan uit zich dat op verschillende manieren.
Bij iedereen die leeft uit dat familiesysteem ontstaat een bepaalde onrust. Daarnaast zie je soms dat kinderen van latere generaties verlangen naar de dood. Zij willen onbewust de balans herstellen.
Of kinderen vinden het moeilijk om het leven voluit te leven uit schuldgevoel voor een overleden kindje. Ze houden zich altijd een beetje in. Echter is er niemand die de plek van een overleden kindje kan innemen. Het is dus zonde om het leven niet voluit te nemen, want het lost niets op.
Bij het kindje dat het heeft overleefd kan later het gevoel ontstaan om niet compleet te zijn. Immers hebben tweelingen een hele sterke binding met elkaar. Die binding gaat over leven en dood heen. Als het kindje wat groter is, is het belangrijk om er over te praten.
Geef beide kinderen aandacht. Dat kan op allerlei manieren, bijvoorbeeld op het geboortekaartje door beide namen er op te schrijven en een mooie begeleidende tekst op te nemen of door een aandenken in huis te zetten waarbij beide kinderen worden gerepresenteerd. En denk ook aan rituelen, zoals je overleden kindje gedag zeggen zodra je opstaat of naar bed gaat.
Reactie plaatsen
Reacties